Liczące wys. 47 cm i ważące ok. 20 kg, popiersie Nefertiti zostało wyrzeźbione z wapienia i pokryte polichromowanym stiukiem, datowane jest na 1345 p.n.e. Autorem przypuszczalnie był słynny rzeźbiarz egipski Totmes. Popiersie zostało odkryte w warsztacie rzeźbiarskim Totmesa przez znanego archeologa Ludwiga Borchardta w 1912 r. Pochodzenie Nefertiti nie jest znane. Była ukochaną żoną faraona Echnatona, z którym miała 6 córek. Jako jedyna królowa w historii Egiptu, jest przedstawiana (na nielicznych zachowanych płaskorzeźbach) w pozach zarezerwowanych dla faraonów, np. zwyciężająca lub upokarzająca wrogów Egiptu. Popiersie Nefertiti należy do najważniejszych starożytnych wizerunków kobiecych, zachowanych w dobrym stanie, a ponadto pokazuje piękno władzy królewskiej oraz kanon ówczesnego piękna. Realizm dzieła świadczy o znajomości anatomii i psychiki ludzkiej; w sposób bardzo wyraźny pokazuje jej wdzięk, grację, spokój i dumę. Nakryta wysmukłym czepcem, głowa osadzona jest na wydłużonej szyi, na której widoczne są krtań i mięśnie. Wysokie ramiona po bokach są przycięte, w sposób delikatny łączą się z liniami szyi. Nefertiti jest tu przedstawiona jako dorosła, pełna wdzięku kobieta, lekko starzejąca się (widoczne lekkie zmarszczki). Jej ciemnobłękitne oczy są lekko przysłonięte powiekami, a obwódki oczu są silnie podkreślone czarnym konturem. Lewe oko jest niekompletne; brak tęczówki i źrenicy. Delikatniej zostały pokazane łuki brwiowe, a brwi są grubymi łukowatymi liniami. Na jej pełnych ciemnoczerwonych ustach rysuje się lekki uśmiech. Wyeksponowane zostały też w sposób subtelny policzki, zmarszczki i fałdy skórne. Na głowie Nefertiti spoczywa wysoki ciemnobłękitny czepiec, ozdobiony złocistym diademem królewskim.
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019
