Pierwsze grobowce faraonów były budowane w kształcie piramid schodkowych, z których najbardziej okazała jest piramida schodkowa Dżosera ok. 2650 p.n.e. w Sakkarze koło Memfis (jedyna piramida schodkowa, która zachowała się do czasów współczesnych). Składa się z sześciu nałożonych na siebie segmentów kamiennych – mastaba (arab. ława – rodzaj grobowca mającego kształt ściętego ostrosłupa na prostokątnym planie). Jej architektem był Imhotep, najwyższy kapłan Heliopolis, potem czczony jako bóg. W okresie 2550 – 2470 p.n.e. powstały w Egipcie budowle zwane piramidami. Trzy najsłynniejsze piramidy znajdują się w Gizie (piramidy Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa) i mają kształt ostrosłupa. Największa z nich piramida Cheopsa osiąga wys. 149,59 m, boki jej podstawy mają ponad 230 m. Piramidy o równych ścianach i podstawie zbliżonej kształtem do kwadratu są nawiązaniem do świętego kamienia ben-ben z ośrodka kultu Heliopolis – symbolu boga Atum. Piramidy były budowane i ozdabiane różnymi gatunkami kamienia (np. czarny bazalt do podłóg, granit do kolumn). Obok tych monumentalnych grobowców powstawały podziemne komory, które służyły jako miejsce przechowywania barek królewskich – symbolu podróży faraonów po Nilu oraz miały pomóc podczas podróży po zaświatach. Piramidy były traktowane jako symbol potęgi egipskich faraonów. Obok piramidy Chefrena znajduje się wykuty w skale po dawnym kamieniołomie Sfinks o głowie króla z chustą i ciałem lwa – symbolizował on zwycięskiego władcę. Jest to najstarsza rzeźba egipska ogromnych rozmiarów: wys. 20 m, dług. 57 m.
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019