Ok. 3000 p.n.e. w Europie osiada się coraz więcej ludów, które zaczynają budować monumentalne budowle – menhiry, jako miejsce pochówku lub miejsce święte. Bardzo dużo menhirów powstało na terenie Francji i Wielkiej Brytanii. Menhir to nieociosany lub częściowo obrobiony głaz (najczęściej zaostrzony od góry), ustawiony pionowo na grobie zmarłego, pełniący rolę pomnika. Nazwa menhir wywodzi się z bretońskich słów: men – kamień i hir – wysoki. Najbardziej znane są menhiry w Locmariaquer i Carnac (aleja menhirów) we Francji. Powstawały także kromlechy – konstrukcje kamienne na planie koła (Stonehenge).
Symbolem sztuki megalitu jest ośrodek kultu Stonehenge w Wielkiej Brytanii, który powstał ok. 2000 p.n.e. Faktyczne przeznaczenie tego miejsca nie jest do dzisiaj w pełni znane. Najważniejszą częścią jest krąg złożony z 30 pionowych bloków kamiennych wysokości 4,2 m o wadze 40-50 ton. Olbrzymie kamienne bloki wskazują położenie słońca w przesileniu letnim i zimowym. Dawniej na pionowych głazach były położone płyty. Wewnątrz kręgu znajduje się konstrukcja kamieni w kształcie podkowy, a jej oś wskazuje punkt, w którym wschodzi słońce w najdłuższym dniu roku.
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019
