Najbardziej znanym grobowcem faraona jest grobowiec Tutanchamona, faraona z XVIII dynastii, rządzącego starożytnym Egiptem w okresie 1333-1323 p.n.e. Grobowiec został odkryty w Dolinie Królów w pobliżu miasta Luksor, przez Howarda Cartera i George’a Carnarvona w 1922 r., jako jedyny zachowany w całości grobowiec faraona z bogatym wyposażeniem i dobrze zachowaną mumią faraona.
Z powodu śmierci faraona w bardzo młodym wieku (16-17 lat) do pogrzebu postanowiono wykorzystać grobowiec wykuty w litej skale, pierwotnie przeznaczony dla osoby nie pochodzącej z rodu królewskiego. Grobowiec składał się ze schodów (16 stopni) prowadzących do korytarza oraz czterech komór: przedsionka, komory bocznej, komory grobowej i skarbca. Między poszczególnymi komorami znajdowały się zamurowane przejścia z pieczęciami królewskimi. Wewnątrz grobowca znaleziono m.in.: trzy złote łoża, złoty tron, drewnianą skrzynię bogato zdobioną malowidłami, cztery złocone wozy, liczne posągi bogów. Do cennych zabytków należy też „złota maska”, znaleziona na twarzy mumii faraona (10,23 kg i 54 cm wys.) zdobiona m.in. barwionym szkłem, fajansem, kwarcem i lapis lazuli.
Nagła śmierć Carnarvona w trakcie pracy w grobowcu stała się powodem legendy o klątwie Tutanchamona, rzuconej na osoby zakłócające mu wieczny spokój. Do roku 1930 z całego zespołu pracującego przy odkryciu, żywy pozostał tylko George Carter. Jednak większość tych śmierci nie miała nic wspólnego z odkryciem grobowca.
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019
