Malarstwo jest najlepiej zachowaną dziedziną sztuki etruskiej. Przez długi czas było traktowane jako odbicie greckiego malarstwa ściennego. Liczne freski figuralne zdobiły wnętrza grobowców. Najstarsze, pochodzące aż z VII i VI w. p.n.e. są stworzone w stylu orientalnym, a ich tematyka to sceny rodzajowe i sceny z mitów greckich.
W najstarszych grobach nie pokrywano ścian tynkiem, tylko malowano rozwodnioną farbą zmieszaną z substancją klejącą. Z czasem warstwa tynku do ścian i płyt terakotowych stawała się coraz grubsza (nawet 2 cm). Po nałożeniu tynku szykowano ściany, zaznaczając sznurem maczanym w farbie, linie pomiędzy fryzami figuralnymi i roślinnymi. Po zaznaczeniu głównych obszarów motywów, ostrym narzędziem wykonywano pierwszy szkic kompozycji elementów. Zarówno szkic, jak i nakładanie farb odbywało się jeszcze przed wyschnięciem tynku. Bezpośrednie nałożenie farby zastosowano w dekoracji płyt terakotowych (pinakes).
Używano farb roślinnych i mineralnych. Biel uzyskiwano z wapna, a czerń z węgla drzewnego. Farby niebieskie i zielone były zawsze bardzo drogie, stosowano je rzadko i oszczędnie. Najchętniej malowano kolorem czerwonym.
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019
