Rafael Santi

Rafael Santi właściwie Raffaello Santi lub Raffaello Sanzio, urodzony w Urbino (urodził się 1483 – zmarł 1520), był jednym z najsłynniejszych włoskich malarzy i architektów. Był uczniem znanego malarza Pietro Perugino. Początkowo tworzył we Florencji, następnie, na zaproszenie Donato Bramantego, przeniósł się do Rzymu, jego mecenasami byli m.in. papież Juliusz II i jego następca Leon X. Zasłynął jako wybitny portrecista i twórca licznych udanych przedstawień Madonny. Już za życia został okrzyknięty geniuszem, po jego śmierci opłakiwali go w swych wierszach wybitni poeci. Rafael był zaprzyjaźniony z wielkimi humanistami swojej epoki jak Baldassare Castiglione. Przyjaźnił się i rywalizował z innym artystami, prowadził też żywą korespondencję z Albrechtem Dürerem. W swoich wielkich dziełach starał się pogodzić wartości chrześcijańskie z optymizmem epoki odrodzenia oraz z pogańską filozofią antyczną, odkrywaną przez ludzi renesansu. Widać to w takich jego dziełach jak np. Szkoła ateńska, gdzie Rafael w papieskiej sali przedstawił grupę uczonych, skupionych według największych filozofów antyku, Platona i Arystotelesa. Platon ma twarz innego mistrza renesansu, natomiast usytuowany po lewej stronie samotny Heraklit jest podobizną Michała Anioła. Fresk (czyli malowidło wykonane w mokrym tynku na ścianie) zdobi Pałacu Apostolskim w Rzymie w części apartamentów papieskich nazywanych Stanza della Segnatura.