Konstrukcja świątyń romańskich jest jasna, nieskomplikowana. Plany są podłużne w kształcie prostokąta lub krzyża łacińskiego.
Prezbiterium jest z reguły zakończone półkolistą apsydą (pomieszczenie dostawione do bryły świątyni i otwarte do jej wnętrz). Wyraźny jest podział na trzy nawy oddzielone od siebie filarami lub kolumnami. Charakterystycznym rysem stylu romańskiego są witraże o różnych przekrojach umieszczone w fasadzie lub po obu stronach prezbiterium.
Wokół prezbiterium znajduje się czasem obejście (ambit) a prezbiterium bywa otoczone wieńcem kaplic. Głównym elementem konstrukcyjnym jest łuk półkolisty. Sklepienia są kolebkowe, krzyżowe. Czasem sklepienie zastępowane jest przez płaski drewniany strop, lub widoczne wiązanie dachu. Założenie bryły było przeważnie bazylikowe. Nawa główna i nawy boczne podzielone są na kwadraty. Każdemu kwadratowi nawy głównej odpowiadają dwa o połowę mniejsze kwadraty naw bocznych. Prócz filarów podtrzymujących, elementem podtrzymującym sklepienie były ściany. Prócz założenia bazylikowego istniał także system halowy – ten typ budowli posiadał wszystkie nawy jednakowej wysokości.
W stylu romańskim sklepienia dźwigają filary lub masywne kolumny. Kapitele mają kształt kostkowy lub odwróconego ostrosłupa o ściętym wierzchołku. Kościoły romańskie były orientowane – z prezbiterium skierowanym ku wschodowi. Najczęściej występowały małe wąskie okna, czasem były one podwójne, określamy je wówczas jako biforia. Gdy okna są trójczłonowe nazywamy je triforiami.
Od wczesnego chrześcijaństwa do gotyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym (PJM).
Podróżując po Europie i Polsce bardzo często można zobaczyć strzeliste, bogato dekorowane kościoły, oblegane przez turystów. Katedry w Mediolanie, Notre-Dame w Paryżu, Amiens, Chartres, Burges, Canterbury, Wells, Salisbury, Gnieźnie wzbudzają podziw i zadumę nad umiejętnościami ówczesnych architektów.
Bogactwo ornamentów wschodnich w sztuce islamu oszałamia turystów a tajemniczość i uduchowienie ikon Andrieja Rublowa skłania do przemyśleń na temat tajemnic wiary. Przyszedł czas aby o nich krótko opowiedzieć w polskim języku migowym. Zbiór najważniejszych zagadnień z zakresu wiedzy o okresie historii sztuki od wczesnego chrześcijaństwa do gotyku jest efektem realizacji projektu „Od wczesnego chrześcijaństwa do gotyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym (PJM)”.
Filmy z napisami są udostępniane na kanale YouTube celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia. Są także ważnymi materiałami edukacyjnymi w zakresie wiedzy o sztuce, stworzonymi w celu uwrażliwienia na piękno kultury i samej sztuki.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na polski język migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Joanna Huczyńska, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, dr hab. prof. UŁ Aneta Pawłowska (Katedra Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych, Uniwersytet Łódzki
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Polska dostępna – dostępność do zaprojektowania” realizowanym w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, Oś Priorytetowa IV Innowacje społeczne i współpraca ponadnarodowa, Działanie 4.1 Innowacje społeczne przez Stowarzyszenie Inicjatyw Gospodarczych Delta Partner, z siedzibą w Cieszynie, ul. Zamkowa 3a/1, 43-400 Cieszyn.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 Polska (treść licencji dostępna na stronie http://creativecommons.org/licences/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2021-2022
