Triumf wiosny – Sandro Botticelli

Najsłynniejsze dzieło Botticellego Triumf Wiosny (powstał około 1477) znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji, we Włoszech i rozgrywa się w rajskim baśniowym pejzażu. Układ jest oparty na symetrii pozornej podkreślony przez kolisty prześwit w zieleni. Smukłe sylwety tworzą delikatne muzyczne rytmy. Na ich ciemnym tle rysuje się zwiewne postaci, których znaczenie nie jest całkiem znane. Centralną postacią jest wiosna. Drugie optyczne centrum stanowi dziewczyna w ukwieconej sukni – sama jak wiosna tak lekka, że zdaje się unosić w powietrzu. Jest to ponoć portret Simonetty Vespucci – damy serca Juliana Medyceusza. Z lewej strony znajdują trzy gracje. Z prawej strony można dostrzec Zefira, znaczenie dwóch pozostałych postaci nie jest wyjaśniona. Tonacja jest bardzo subtelna, od bieli, przez róże o różnych wartościach, oliwkową zieleń po złociste ugry a gorętszy ton ma wietrzna szata wiosny. Pozy i gesty wszystkich postaci są wyszukane, pełne wdzięku. Ten obraz najpełniej reprezentuje nawrót do antyku. Jest zarazem echem minionego średniowiecza, które odznacza się tu w deformacji i sylwetowości linearyzmie, w nastrojowości i liryce dzieła.